Edith's gedichtjes

 Hallo iedereen,

Ik zal me eerste even kort voorstellen. Ik ben Marlies, 32 jaar en ben vrijwillige medewerker van de 'Digitale Stek' bij Welzijnsschakel Kantel. Jullie zullen me wel leren kennen.

Al geruime tijd plaats ik informatie op de website van WZS Kantel. Toen de samenwerking met Bound To Write ontstond leek het ons een goed idee om de gedichtjes die we bij Kantel brengen op woensdag voor de voedselbedeling of maaltijd te delen via de Blog.

Edith verrast ons steeds met een aangenaam tekstje die aan het denken zet en fijn is om achteraf nog eens na te lezen.

 Ter ere herinneringsdag 4 mei

Herdenken 

De tweede wereldoorlog
Zo veel doden in die 5 jaar :
Het leed dat toen geleden is,
Tranen die nog steeds stromen.

Nu 68 jaar later,
We eren nog altijd de gevallenen,
Elke 4 mei herdenken wij
Het leed dat geschied is.

Zelf heb ik het niet meegemaakt,
Maar zal 4 mei altijd herdenken.
Zij vochten voor vrijheid en vrede
en dat, zal ik altijd eren.

While-Eagle, a.k.a. Hoveling

(gevonden op internet)

 

Kom niet met de hele waarheid

                           Olav H.Hauge (Noorse dichter)

Kom niet met de hele waarheid,

Kom niet met de zee voor mijn dorst,

Kom niet met de hemel als ik om licht vraag,

Maar kom met een glimp, met dauw, met een flinter,

Zo als vogels druppels meedragen van hun bad 

En de wind een korrel zout.

Ik tel mijn zegeningen

Ik tel mijn zegeningen
Het zijn toch zo veel verschillende dingen
Zo klein en teer, zo groot en sterk.

Het ballast schuif ik op zij
dan voel ik me meer vrij
opgelucht en licht.

Elke dag opnieuw leven
daar is deugd aan te beleven
Vooral in het NU-moment.

Ik ben zoals ik ben
Ieder ander is zoals ik je ken
Jij bent jij, ik ben ik.

We gaan ieder onze eigen weg
Met af en toe een kleine omweg,
Ik tel mijn zegeningen.
Jij niet ?

Auteur : © Hilde (maar de familie naam stond niet bij de tekst)

Verbondenheid.        

Op een steil en stenig pad

Ontmoette ik een klein meisje

Dat op haar rug haar broertje droeg.

"Mijn kind, zei ik haar

Wat draag je een zware last"

Zij keek mij aan en antwoorde :

"Het is geen last, Meneer, het is mijn broer"

Ik bleef verbaast.

Het woord van dit moedig kind

is in mijn hart gekerft.

En wanneer de nood van mensen mij overstelpt

en mijn moed verdwijnt,

Herrinner ik me de woorden van het kind : 

"Het is geen last die je draagt, maar jouw Broer.

 Auteur onbekend

Zo lang de zon haar stralen geeft
En de vogels zingen in de lucht,
De boom zijn blad bemint,
Een kind er voor ons is
Blijft vriendschap nog dat grote geschenk
dat 't leven adem geeft.

© Anoniem van gedachtenengedichten.nl

Geluk is niet het cijfer zeven,

Geluk is ook geen klavertje vier,

Geluk is liefde geven

aan een ander mens of dier.

Blijft de liefde even leven ?

Gaat de vriendschap niet gauw stuk ?

Dan is dat wat je noemt

Een kwestie,

Een kwestie van Geluk.

© Evelien van gedachtenengedichten.nl